Indefinido

Son palabras que indican indeterminación ou imprecisión referida a unha cantidade ou á identidade de algo ou alguén.

Formalmente poden ser variábeis ou invariábeis.

Sintacticamente funcionan como: actualizadores

Algúns indefinidos como algo, nada, alguén, ninguén ou quenquera só poden ser pronomes.

Pouco, moito, algo, nada, abondo, bastante, demasiado, máis, menos, tanto, canto.

Poden ser indefinidos (acompañan ou substitúen a un nome, do que indican unha cantidade imprecisa: moita auga) ou adverbios de cantidade (cando, indicando cantidade, acompañan a un verbo, a un adxectivo ou a outro adverbio chove moito). 

Cuantificadores:

Designan un número ou cantidade indeterminada: algún, ningún, algo, nada, alguén, ninguén, bastante, moito, pouco, abondo, demasiado, varios…

Identificadores:

Fan referencia á semellanza ou diferenza de identidade: ambos, cada, calquera, certo, mesmo, outro, propio, tal...

Abondo: variábel en xénero e número, indica unha cantidade ou un número suficiente para cubrir necesidades: Non tiña puntos abondos para aprobar o  exame.

Algún/ ningún: formas correlativas, variábeis en xénero e número. Nas oracións de modalidade negativa só pode aparecer ningún: Non nos fixeron mal ningún.

Ambos: forma variábel en xénero, pode ser núcleo ou adxacente nunha frase nominal. Cando funciona como adxacente debe ir seguida de artigo: Ambos os nenos.

Outro: Presenta flexión de xénero e número. Contrae coas preposicións de, en (doutro, noutras) e coas formas masculinas e femininas do demostrativo (estoutras, aqueloutro).

Todo: Forma variábel en xénero e número que expresa a totalidade.       Como adxacente adoita ir seguido do artigo correspondente (todos os días).Todo/toda, sen artigo, diante de substantivo ten valor distributivo: Todo ser humano ten dereito á educación. Todo tamén se emprega adoito formando parte de !ocucións como de todo (Está feito de todo), e todo (¡A casa ten piscina e todo!), así e todo, con todo (Así e todo non o agardaba).

Cadaquén: Só funciona como pronome e significa «cada persoa», «cada un»:  Cadaquén que se sirva.

Calquera: Pode referirse a persoas ou cousas e sinala un membro dentro dun conxunto de xeito indeterminado ou inespecífico: Puídocho dicir calquera.

Ninguén: Forma pronominal referida a persoas. Funciona como correlato de alguén. Ninguén emprégase en expresións como ser un ninguén, que equivale a «ser unha persoa sen importancia ou sen personalidade» e oponse a ser alguén, que significa «ser unha persoa importante».

Quenquera: forma pronominal co valor de «calquera persoa». Úsase só no nivel culto da lingua e seguido dunha subordinada introducida polo relativo que: Quenquera que fose, que o diga.

A expresión ambos os dous é redundante.

A forma *calqueira non existe. Tampouco *quenqueira.