O acento gráfico
Acentúanse as seguintes palabras
As palabras agudas rematadas en vogal, en –n, -s ou –ns (mamá, Valdés, marrón, camións).
As palabras graves cando rematan en consoante distinta de –n, -s (ámbar), en ditongos decrecentes (amábeis) e en grupos consonánticos distintos de –ns (bíceps).
As palabras esdrúxulas (pálida).
As vogais i, u, tónicas cando van antes ou despois dunha vogal átona, para indicar que ambas as vogais non forman ditongo (muíño).
Algunhas particularidades
Os latinismos e palabras estranxeiras de uso habitual
seguen as regras xerais de acentuación (de incógnito, córner).
As formas verbais + pronome enclítico (chámalo) ou a 2ª forma do
artigo (tóma-lo zume?) compórtanse coma unha palabra.
As regras de acentuación son as mesmas para as letras minúsculas e para as maiúsculas.
Non se acentúan
As palabras monosilábicas.
As agudas rematadas en ditongo decrecente (prometeu, saltou).
Os adverbios rematados en –mente.
Os demostrativos e mais o indefinido e numeral un.
Os grupos iu, ui cando é tónico o primeiro elemento, pois neste caso forman ditongo (mentiu).
As vogais i e u tónicas que non forman ditongo coa vogal anterior e levan h intercalado: prohibes.
Os interrogativos e exclamativos.
Os pronomes ti e el.
O adverbio afirmativo si.
Tampouco se acentúan as seguintes palabras:
Acne, argon, arquidiocese, atmosfera, chofer, ciclope, cripton, diocese, elite, esexese, fluor, heroe, medula, neon, omoplata, parasito, paxaro, perito, quefir, radon.
Mais si estas: aeródromo, aerólito, aeróstato, apóstata, cérbero, petróglifo, reóstato, termóstato.